Water bij de wijn

Hola!

Joehoe had ik daar ineens in 1 week tijd 4 keer post aan de andere kant van de wereld! Eerst 2 kaartjes van Ton en Ineke (die met 2 maanden tussentijd werden verstuurd maar tegelijk aankwamen), toen een envelop van Annette met de 2 boeken die ik voor mijn verjaardag had gekregen en een vette cd met nieuwe muziekjes (op het moment dat ik met annette aan het msnen was stond de postbode ineens voor de deur, toeval bestaat niet toch?!) en als laatste kreeg ik ook een kaartje van Mark toen ik net terug kwam van mijn reis in Argentinie! Dank je wel lieve mensen! :D

De afgelopen weken heb ik weer veel gedaan. Allereerst veel gewerkt natuurlijk want de tijd begint nu te dringen... nog maar 4 weken en dan kom ik weer naar de lage landen! Daarnaast was er weer eens een feestdag, euh dagen! Deze keer van San Roque die ieder jaar geeerd wordt voor zijn goede praktijken voor de lepra patienten die hier jarenlang in Tarija zijn opgevangen. Drie dagen lang liepen mannen in felgekleurde jurken dansend en muziek makend door de straten van Tarija naar San Roque! Ik heb de mogelijkheid even aangegrepen om met 4 van deze mannen in jurken op de foto te gaan! (Alleen geen digitale dus die houden jullie nog van me tegoed!).

Verder ben ik met de familie Julio wijn gaan proeven in La Casa Vieja (het oude huis) in Valle de Concepcion. Het was letterlijk een oud huis dat bijna uit elkaar viel! Wel leuk om te zien hoe wijn op traditionele wijze wordt gemaakt. De dueña (= eigenaresse) van het oude huis gaf ons een rondleiding door haar velden met uva (= druif) en liet ons proeven van haar zoete wijn en port!

Ook ik heb weer even lekker het kind in mezelf kunnen terugvinden door met Foad naar de dierentuin te gaan en te gaan schommelen! Het was alleen wel erg zielig om te zien hoe 3 condors met een spanwijdte van 3 meter in een vies hok zaten waar ze maar net hun vleugels konden strekken en waar aapjes krijsten van jewelste en van vuil water dronken... Wel had ik de mogelijkheid om voor het eerst in mijn leven een Toekan in levende lijve te zien (al was het dan in de dierentuin)! Helaas is de foto mislukt... :S.

En er was ook nog het feest van de maagd van het plaatsje Chaguaya, dat hier ongeveer een uur rijden vandaan ligt. Langs de straten werden door de boerenvrouwen een soort pannenkoeken gemaakt op een plaatje verwarmd door houtskool. Die moest ik natuurlijk proberen, ook al sputterden mijn darmen en maag tegen... En bij het feest van een maagd hoort natuurlijk ook een kerkdienst... De dienst was vergelijkbaar met de katholieke diensten in Nederland, alleen in het Spaans uiteraard. Na de dienst liepen de mensen met een pop van de maagd Chaguaya door de straten, zoals ik al eerder in Spanje ooit heb gezien.

Gelukkig komen de maanden van waterschaarste langzaam tot een einde. Vandaag heb ik mijn eerste echte regenbui gehad in de 4 maanden tijd dat ik hier ben! Twee keer eerder in September heeft het een heel klein beetje gemiezerd. Ik was al bijna vergeten hoe lekker een regenbui ruikt!

Het stuwmeer van San Jacinto is nog op een minimum gevuld en in de middag wordt er geen water meer naar huizen getransporteerd en moet men het doen met de half gevulde 400 liter tanks die op de daken staan, van de huizen in de stad althans. De meeste huisjes op het platteland hebben wel sinds een aantal jaar wel een drinkwater aanvoer gekregen maar verder wassen ze hun kleren in de rivier en irrigeren ze hun gewassen met het voor alsnog sterk vervuild water uit het stuwmeer dat ze moeten kopen bij het PMSJ. Zelfs de koeien eten van de bomen en planten in de stad omdat er op het platteland haast geen grassprietje te vinden is!

Het is nog steeds fassinerend om te zien hoe de boeren hier hun droge gronden kunnen bewerken aan de rand van een geerodeerde afgerond. Een enkeling maakt daarvoor gebruik van paardenkrachten of zeer verouderd landbouw materieel, maar de meesten lopen gewoon met de schop in de handen. Back to basic...

Gedurende mijn tripjes langs de kanalen van Sunchu Wayqo word ik geregeld vergezeld door al het leven in de vorm van varkens, kippen, ezels en natuurlijk de ´perros de campesino´ die tot nog toe geen kans hebben gehad om aan mijn broekspijpen te gaan hangen, maar wel hun blote tanden hebben laten zien.

En ook met mijn onderzoek gaat het wat beter nu ik wat meer Spaans kan spreken en verstaan. Zeker als je uitgenodigd wordt door een boer om een zelf gebrouwen zeer zoete wijn, wat bijna op druivensap lijkt, met ze te delen! :D Deze individuele gesprekken gaan beter dan de groepsbijeenkomsten. Alleen de gesprekken met zeer beschonken boeren lopen uit op nix! Op de groepsbijeenkomsten verschijnt voor het gemak de meerderheid van de boeren gewoon niet en kijkt iedereen die wel komt opdagen, met kind en hond, een beetje verveeld om zich heen. Toch zie ik nog steeds het nut in van dit onderzoek, zeker als ik zie dat boeren aan het begin van een kanaal onverdiend meer water krijgen terwijl de boeren verderop het water uit het kanaal moet ´wringen´. Mijn eigen verwachtingen heb ik alleen wel bij moeten stellen en soms vraag ik me nog wel eens af: waar gaat dit project naar toe...?

Tot over 4 weken! :D